Wie ik ben als maker
Mijn naam is Marjolein Schrurs (1994)
Ik ga de deur niet uit zonder mijn camera. Ik loop graag uren door de straten van mijn wijk. Misschien kom ik wel een cadeautje tegen. Cadeautjes zijn momenten die ik zelf niet zou kunnen bedenken en waardoor ik verrast word. Het gaat om dat beslissende moment wat er nu is en straks niet meer. Ik probeer als een voyeur door de straten te bewegen.
Ik ben geboren in een klein dorp waar iedereen elkaar kent. Nu woon ik in een grote stad waar mensen heel dicht op elkaar leven. De thema’s privacy, eenzaamheid en verstedelijking spelen daardoor al jaren lang een grote rol in mijn werk. Ik maak mijn projecten vaak in mijn eigen omgeving.
Het zijn de dagelijkse momenten die zich dicht bij mij in de buurt afspelen die mij fascineren, zoals bijvoorbeeld: een hond die zijn kop door de tralies van het balkon steekt om naar de voorbijgangers te gluren. Of een man die met veel moeite de heg snoeit. Je hoeft niet ver weg te gaan om treurige, ellendige en absurde dingen te zien.
Naast fotograferen maak ik ook bewegend beeld.
Project 'Mijn Buurman en Ik'
Hoe verhoudt men zich tot elkaar in een grote stad? Wat voor een middelen zetten wij in om onze privacy te waarborgen? Ik zie de tuinhekjes, gordijnen, schuttingen en raamfolie. Ieder individu lijkt zijn of haar eigen veilige plek te willen creëren. Dit zijn onderwerpen die in mijn project een grote rol spelen. Ik ben geboren in een klein dorp, daardoor is het voor mij onwennig om zo dicht op elkaar te leven zoals ik dat nu in de stad doe. In mijn project ‘Mijn Buurman en Ik’ fotografeer ik mijn verschillende ‘buurmannen’. Daarmee verwijs ik naar alles wat mijn buurman zou kunnen zijn. Dat kan een kat, heg, vogel of een buurvrouw zijn. Op een voyeuristische manier wordt de stad verbeeld waarin ik leef.
Op mijn website kun je meer informatie vinden over waar de foto's genomen zijn en wat voor geluiden zich daar afspelen.
2019-Heden
