Elke maand deelt kunstenaar/ filmmaker Marleine van der Werf met KONKAV waar ze zich mee bezig houdt. Afgestudeerd aan het AKV|St.Joost in Breda is ze nu werkzaam in Rotterdam. In haar werk onderzoekt ze ideeën over perceptie vanuit een documentair vertrekpunt. Haar afstudeerwerk was onder meer te zien op het IDFA en is opgenomen in de collectie van het EYE filminstituut. Samen met Frederik Duerinck maakte ze in 2016 de multi-sensorische installatie ‘Be boy Be girl’ welke werd tentoongesteld op prestigieuze internationale kunstbeurzen. In september voltooide ze haar documentaire ‘De Vrije Markt’, die participeerde in de IDFA summerschool. Hoe ziet dat er eigenlijk uit, zo’n bestaan laverend tussen de kunstenwereld en de documentaire sector?
“Zij die het slechts gebruik maken van hun tijd, klagen het meest over de kortheid ervan”
Jean de la Bruyere
Aan alle mooie dingen komen helaas een eind. Zo ook aan deze maandelijkse blog, want dit is alweer de laatste. Voor mij voelt het vaak alsof de tijd voorbij vliegt. Behalve de vakantieperiode, die kan van mij niet snel genoeg komen.. Na de zomer geef ik het stokje door aan een andere maker uit Brabant. Dus in deze blog zal ik vooral terugblikken op de afgelopen maanden en kort vertellen over wat er nog in het vooruitzicht ligt. Precies een jaar geleden waren we met ‘Be Boy Be Girl’ op het FILE festival in Brazilië. Toch wel één van mijn hoogtepunten van het afgelopen jaar. Ook een tijd waarin ik voor het eerst echt geconfronteerd werd met het geven van interviews waar ik in Blog 4 meer over vertelde. Na meerdere tentoonstellingen, filmfestivals en een artist-in-residentie, ben ik nu bezig met twee opdrachten: één documentaire over het Erasmus MC waarvoor we nog volop in de research van 13.000 mensen zitten en een korte film over perceptie waarover ik straks meer zal vertellen.
De komende periode ga ik verder met deze films en in september begin ik aan een studie, dus mijn tijd wordt schaarser. Ik ben productief, maar ik heb vaak het gevoel dat ik mijn dagen te optimistisch indeel. Na een tijdsmanagement-cursus door Playgrounds Next ben ik tot inzicht gekomen dat dit inderdaad het geval is.. Kennelijk doe ik mijn routinewerk (o.a. niet-urgente emails beantwoorden) precies op het moment waarop ik de taken zou moeten doen waarover je veel na moet denken. Zoals het schrijven van een blog of een filmplan. Kennelijk werkt je bioritme (die ik n.a.v. de cursus in kaart heb gebracht) in pieken en dalen en moet je de moeilijke taken juist in je pieken doen. Daarnaast moet je bij alles wat je gepland hebt 30% extra tijd berekenen. Dat doe ik eigenlijk nooit, waardoor het vaak lange dagen worden. Het blijft lastig om productionele taken te combineren met creatieve processen. Maar door o.a. rekening te houden met mijn bioritme en het gebruik van de ‘Befocused’-app werk ik nu veel geconcentreerder.
De afgelopen week had ik o.a. een rommeldag op mijn atelier ingepland, waarop ik ging werken aan de film waarin het onderzoek van wetenschapper Floris de Lange centraal staat. De film gaat over zijn onderzoek naar perceptie en of we de menselijke geest kunnen reproduceren. Inmiddels is de crew grotendeels rond; Jos Meijers gaat montage doen, Remko Schnorr als DOP en Erik Schuring voor het geluid. We gaan in zijn lab, maar ook in het Dr. Guislain museum in Gent filmen. Hier tonen ze outsider art van psychiatrische patiënten en hoe zij de wereld beleven, echt een fantastische locatie. Werken op mijn atelier is voor mij veel productiever in een ontwikkelingsstadium dan voor een computer zitten achter een bureau en dan aan de slag gaan. Ik moet het echt tastbaar maken, uitprinten en ermee schuiven op een prikbord. Van daaruit kan ik veel makkelijker een verhaallijn creëren. Voor een lange film zoals het Erasmus MC is dat weer een ander verhaal. Dan moet je echt een groots opgezet filmplan schrijven. Dit doe ik het liefste in samenwerking met Eva Wijers, zij is ontzettend goed in kritisch herstructureren van een filmplan. In de Mediafonds reader zie je ook terug dat iedere film om een andere vorm in tekst vraagt. Voor mij blijft het een uitdaging om de beelden en scènes die ik in mijn hoofd heb te vertalen in tekst. Maar als het eenmaal vorm krijgt voelt dat toch als een opluchting en krijg je grip op je project.
Het komende jaar zal in teken staan van de Master-studie die ik aan de Filmacademie ga doen. Waarin ik n.a.v. mijn projectplan ‘Transcending Perception’ de grenzen van documentaire, VR en andere toepassingen verder ga onderzoeken. Daar heb ik erg veel zin in en op mijn website en op KONKAV zal hier zeker iets van te zien zijn, dus houd dat in de gaten. Maar voor nu wens ik iedereen alvast een hele fijne zomervakantie toe en dank voor het lezen van de blog!
