Een nieuwe ronde van tv-lab DOCWERK! Zes jonge afgestudeerde film- en mediamakers maken binnen deze werkervaringsplek bij filmproductiehuis Van Osch Films in Den Bosch in samenwerking met de NTR gedurende vijf maanden content voor het kunst- en cultuurprogramma Art Dept., wat wordt uitgezonden op NPO 2 Extra. Vanuit de visie van de makers krijgt elke aflevering een eigen karakter.
Op 8 februari om 21:30 uur worden de eerste films uitgezonden op NPO 2 Extra, waaronder Reclaiming My Queerness van Eva Krol. We stellen graag Docwerker Eva Krol aan je voor!
Wie ben je?
Ik ben Eva Krol, 24 jaar en in 2020 afgestudeerd aan de Master Cultural Anthropology and Development Sociology in Leiden, met een specialisatie in Visual Ethnography. Dit houdt in dat ik ben opgeleid tot cultureel antropoloog, met een focus op visuele media. Zo ben ik bijvoorbeeld ook afgestudeerd met een documentaire.
Wat maak je?
Ik wil graag actuele maatschappelijke thema’s aan het licht brengen bij een groot publiek. Ik wil mensen aan het denken zetten, nieuwe inzichten bieden en een inkijkje geven in de bijzondere gemeenschappen uit onze samenleving. Binnen mijn werk probeer ik dan ook altijd op zoek te gaan naar persoonlijke verhalen die aansluiten op bepaalde maatschappelijke thema’s en probeer ik nieuwe perspectieven te belichten.
Welke productie(s) heb je gemaakt binnen Docwerk?
Binnen Docwerk heb ik, zoals de meeste van ons, vier korte documentaires gemaakt. Reclaiming my Queerness was de eerste documentaire die ik heb gemaakt. Hierin volg ik fotograaf Jesse van den Berg tijdens het maken van een zelfportret, waarmee die diens queer identiteit terug claimt.
In Ballet Dromen volg ik de dertienjarige Izzie. Ze is een van de jonge talenten van de Nationale Balletacademie en haar hele leven staat volledig in het teken van die ene droom: danseres worden bij een balletgezelschap.
Meer dan woorden laat zien dat dans meer kan zijn dan een kunstvorm. Voor de dansers van L.O.F. DanceCrew is het een manier om verdriet te verwerken, gevoelens te uiten en steun bij elkaar te zoeken. In deze documentaire laten de dansers je ervaren dat dans soms meer zegt dan woorden.
Tot slot, heb ik gewerkt aan een korte experimentele film over Wanderwelle. Dit is een elektro-akoestisch muzikanten collectief, die fieldrecordings verwerken in hun muziek. In dit item heb ik mezelf uitgedaagd om een keer iets heel anders te maken en met weinig context de kijker mee te nemen in het verhaal.
Hoe was het om deze productie(s) te maken?
Ten eerste was het vooral heel erg leuk. Het is ontzettend tof om onder begeleiding van professionals je eigen documentaires te mogen ontwikkelen. Je krijgt veel vrijheid om je eigen ideeën uit te werken, maar tegelijkertijd word je kritisch bevraagd en uitgedaagd tijdens de feedbacksessies. Dit maakt het leuk, houd je scherp en zet je aan het denken over wat je aan het maken bent en wie je als maker wilt zijn.
Daarnaast was het ook gewoon hard werken. Vier documentaires in vier maanden is niet niks. Maar juist doordat er druk achter zit kom je in een stroomversnelling. Voor mij voelt het echt als een unieke kans waarin ik mezelf als maker verder heb kunnen ontwikkelen.
Wat heb je ervan geleerd?
In tegenstelling tot de andere makers van Docwerk, heb ik geen kunst- of filmopleiding afgerond. Daardoor had ik voor mijn gevoel nog veel te leren op het gebied van dramaturgie en verhaalstructuur. Ik was gewend om sterk vast te houden aan mijn observaties en binnen de montage ook de oorspronkelijke volgorde van gebeurtenissen te hanteren. Binnen Docwerk heb ik juist geleerd om meer te gaan kijken als filmmaker en mijn ‘wetenschappelijke’ kijk meer los te laten.
Hoe heb je jezelf kunnen ontwikkelen?
Binnen Docwerk heb ik me op veel verschillende fronten kunnen ontwikkelen. Je ontwikkelt namelijk je eigen documentaires van begin tot eind. Je doet je eigen research, zoekt je onderwerpen en personages en regelt ook alle praktische en productionele zaken hieromheen. Daarnaast plan je de draaidagen en doe je ook de montage zelf.
Gelukkig werk je wel nauw samen met de andere Docwerkers en kijken de coaches regelmatig met je mee. Voor mij was het ontzettend fijn om met de andere Docwerkers te kunnen sparren en met elkaar mee te kunnen denken. Juist in gesprekken met andere makers kom je vaak op nieuwe ideeën en inzichten.
Daarnaast ben ik door de coaches ook aangemoedigd om bij mijn laatste item uit mijn comfortzone te stappen en nieuwe dingen te proberen. Dit was spannend, maar ook ontzettend leuk en leerzaam. Van tevoren had ik nooit gedacht dat ik zo’n experimentele film zou maken. Maar dit is zeker een waardevolle ervaring en moedigt aan om meer gekke/nieuwe dingen uit te proberen in de toekomst.
Op welke manier heb je jouw stempel op deze productie kunnen drukken?
Ik denk dat ik mijn stempel deels druk op de producties door de onderwerpen die ik kies. Meestal ben ik op zoek naar persoonlijke verhalen die aansluiten bij grotere maatschappelijke thema’s die mij bezighouden. Zo gaat ‘Reclaiming my Queerness’ over het verhaal van queer fotograaf Jesse van den Berg en de representatie van de LHTBIQ+ community en in ‘Meer dan woorden’ ga ik met drie dansers in gesprek over mentale gezondheid. Er is iets in mij dat deze onderwerpen graag onder de aandacht wilt brengen en bespreekbaar wilt maken.
Wat was de grootste uitdaging?
Mijn grootste uitdaging was de montage van ‘Ballet Dromen’. Ik heb Izzie hiervoor een langere periode gevolgd en toen ik aan deze film begon was nog niet duidelijk welke kant het verhaal op zou gaan. Er stonden wel twee spannende gebeurtenissen op de planning: een onderzoek bij de sportarts en een auditie. Maar hoe dit verder zou gaan lopen was nog onduidelijk. Het gevolg: ik zat in de montage met veel losse scenes die samen een verhaal moesten gaan vormen, maar hoe?
Dit was zeker een grote uitdaging, maar vooral ook heel leerzaam. Na veel verschillende versies en een aantal feedbacksessies begon het steeds meer vorm te krijgen. Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik dit leerproces heb doorgemaakt.
Wat was je hoogtepunt, wat was het bijzonderste tijdens deze ervaring?
Mijn hoogtepunt was de draaidag voor ‘Meer dan woorden’. De draaidag begon heel chaotisch. Een van de drie dansers was ziek geworden en er moest ’s ochtends nog een vervanger geregeld worden. Maar desondanks was dit de meeste bijzondere draaidag die ik heb mogen doen. Alles kwam op deze dag bij elkaar. De drie fantastische dansers durfden zich volledig bloot te geven, zowel tijdens de dans als in de interviews. We hadden een prachtige locatie. En Sammie en Okki (twee andere docwerkers) kwamen mij ondersteunen met camera en geluid. Hierdoor kon ik mij volledig focussen op de regie en het was heel bijzonder om de kwetsbaarheid van de dansers vast te leggen. Zo leer je maar dat je je soms niet te druk moet maken als dingen anders lopen dan gepland. Het biedt soms ook ruimte om nieuwe dingen te creëren.
DOCWERK
Binnen werkervaringsplek DOCWERK maken zes jonge afgestudeerde film- en mediamakers gedurende vijf maanden content voor kunst- en cultuurprogramma Art Dept., wat wordt uitgezonden op NPO 2 Extra in samenwerking met de NTR.
Docwerk
in Den Bosch