Een nieuwe ronde van tv-lab DOCWERK! Zes jonge afgestudeerde film- en mediamakers maken binnen deze werkervaringsplek bij filmproductiehuis Van Osch Films in Den Bosch in samenwerking met de NTR gedurende vijf maanden content voor het kunst- en cultuurprogramma Art Dept., wat wordt uitgezonden op NPO 2 Extra. Vanuit de visie van de makers krijgt elke aflevering een eigen karakter.
Op 21 februari om 19:40 uur worden een deel van de films uitgezonden op NPO 2 Extra, waaronder Nederlanders zijn gewoon niet zo gek van Marije van der Hoeven. We stellen graag Docwerker Marije van der Hoeven aan je voor!
Wie ben je?
Hoi! Ik ben Marije van der Hoeven, 23 jaar en in 2021 afgestudeerd aan de HKU, in de richting Audiovisual Media. Ik studeerde af met mijn film RAUW, een korte fictiefilm over 17-jarige Mara die met behulp van dans haar verdriet leert toe te laten na het overlijden van haar moeder.
Wat maak je?
Op de HKU heb ik me altijd erg op fictie gefocust, waardoor het me juist interessant leek om me bij Docwerk eens helemaal op het genre documentaire te storten. Ik vond dit super leerzaam! Het liefste gebruik ik eigen emoties en gebeurtenissen die ik heb meegemaakt om werk te maken dat anderen kan helpen met het verwoorden, begrijpen en verwerken van hun eigen emoties en ingrijpende gebeurtenissen in hun leven. Ik belicht graag kleine, persoonlijke verhalen waar de kijker zichzelf in kan herkennen en die de kijker kunnen raken. Dit probeer ik zowel in mijn fictie- als in mijn docu-werk!
Welke productie(s) heb je gemaakt binnen Docwerk?
Met een beetje fantasie is de eerste film die ik bij Docwerk heb gemaakt. Toen ik te horen kreeg dat ik deel mocht nemen aan Docwerk wist ik meteen dat één van mijn films iets met Elfia of cosplay te maken moest hebben. Elfia is een kostuum-evenement waar bezoekers (cosplayers) naartoe komen, gekleed in de meest prachtige (vaak zelfgemaakte) kostuums. Ik ben zelf dol op die wereld, maar het wordt vaak gestigmatiseerd en vrij negatief in de media geportretteerd. Daar ben ik het niet mee eens en daarom wilde ik graag de andere, mooie kant van Elfia en cosplay laten zien. Voor deze film heb ik een bekende cosplayer genaamd Eelkje Postmus gevolgd tijdens het maken van haar kostuum en tijdens haar bezoek aan Elfia.
Ik was na het maken van mijn eerste film een week ziek geweest, waardoor ik plotseling veel achterstand had opgelopen voor mijn tweede film. Ik had hier nog geen onderwerp voor kunnen vinden. Tijdens een brainstorm-wandeling door ‘s Hertogenbosch kwam ik De Camping Koffietent tegen. Een enorm leuk initiatief om vrijwilligers die behoefte hebben aan meer contact met anderen en de mensen uit de buurt bij elkaar te brengen door middel van een piepklein koffietentje. Uit deze ontmoeting ontstond Nederlanders zijn gewoon niet zo gek, waarvoor ik vrijwilliger Arischa een hele zondag heb gevolgd in haar doel om zoveel mogelijk voorbijgangers muziek met elkaar te laten maken. Dit werd een enorm leuk, spontaan project waarbij ik de regie losliet en geen interviews heb gedaan, maar waarbij ik puur en alleen heb vastgelegd wat er die dag gebeurde. En er gebeurde heel wat!
Mijn derde film heet Resounding Voices en is een portret van de zangeres en violiste Roosmarijn Tuenter, die met haar altviool en effectpedalen een hele unieke sound heeft ontwikkeld. Ze schrijft prachtige muziek met erg persoonlijke teksten en vertolkt die met een prachtige stem. Ik ben samen met haar op zoek gegaan naar hoe het voelt als de muziek die je de wereld in stuurt tegelijkertijd jouw manier van verwerken is.
Mijn vierde en laatste film is een spoken word video geworden, in plaats van een documentaire. Ik ben zelf enorm trots op het resultaat! In de film genaamd Ibtissam vertellen spoken word artiest Stryder en danseres Roshanak Morrowatian samen hoe het voor Stryders moeder was om naar Nederland te vluchten vanuit Palestina.
Hoe was het om deze productie(s) te maken?
De eerste twee woorden die in me opkomen zijn: intens en geweldig. Vier documentaires maken in vier maanden is niet niks. En daarnaast hebben wij Docwerkers elkaar onderling ook nog geholpen met elkaars films, zoals bijvoorbeeld met de geluidsopname tijdens de draaidagen. Dit waren een paar enorm intense weken, waarin we als groep ook heel snel heel close zijn geworden. Het was van belang dat je elke dag door, door, door bleef gaan, waardoor je goed in de flow van het filmmaken bleef. Het was super leerzaam en er zijn bij iedereen stuk voor stuk hele mooie films uitgekomen.
Wat heb je ervan geleerd?
Pfoe.. heel veel! Vooral hoeveel ik heb kunnen groeien in een korte tijd, zowel als filmmaker als als persoon. En hoeveel je wel niet voor elkaar kunt krijgen als je er maar gewoon voor gaat. Ik heb ook geleerd dat mensen veel vaker openstaan voor gekke of nieuwe ideeën dan je eigenlijk zou verwachten. Ook ben ik nog meer waarde gaan hechten aan het samenwerken met anderen, het vragen van feedback en aan samen brainstormen. Ik had van mezelf het idee dat ik hiervoor best vaak om feedback vroeg, maar ik ben er tijdens Docwerk achtergekomen dat ik juist heel vaak dingen zelf op wil lossen of wil perfectioneren voor ik het aan iemand laat zien. Nu heb ik geleerd dat het ook heel waardevol kan zijn om samen naar ruwe eerste versies of nieuwe ideeën te kijken.
Hoe heb je jezelf kunnen ontwikkelen?
Ik vind de productie-kant van filmmaken altijd erg spannend. Zoals mensen bellen, locaties regelen, iedereen up-to-date houden enzovoorts. Tijdens Docwerk had ik echter geen keuze en kon ik dit soort dingen niet uitstellen of ontlopen; ik moest dit echt gaan doen. Het was heel goed voor mij om hier in korte tijd zo veel meer ervaring mee op te doen en ik heb ook zeker aan mezelf laten zien dat ik het, ondanks dat ik het zo spannend vind, wel gewoon kan. Ook heb ik veel meer geleerd over de ins- en outs van het maken van documentaires, wat een groot doel van mij was nadat mijn focus zo lang op fictie had gelegen.
Op welke manier heb je jouw stempel op deze productie kunnen drukken?
In mijn films zoek ik graag de emotie op. Ik wil niet alleen een verhaal vertellen, maar ik wil de kijker het verhaal laten voelen. Ik doe dit het liefste door in het hoofd te duiken van de hoofdpersoon en samen te gaan graven. Wat ligt er achter het verhaal? Veel kijkers kunnen zich vaak op een of andere manier herkennen in wat er verteld wordt en dat vind ik iets heel moois, omdat dat laat zien dat we uiteindelijk allemaal hetzelfde zijn; we zijn allemaal mensen.
Wat was de grootste uitdaging?
Mijn grootste uitdaging was eigenlijk het volhouden en halen van alle deadlines zonder eraan onderdoor te gaan. Ik was na een enorm intensief en mentaal zwaar afstudeerjaar direct doorgegaan naar Docwerk. Halverwege het traject begon mijn lichaam aan te geven dat het allemaal wat teveel was. Ik had daarom even tijd nodig om op mezelf te focussen en op mijn mentale gezondheid, maar ik wilde ook heel erg graag Docwerk afronden. Ik ben daarin extra blij dat het me allemaal is gelukt! Ik kreeg veel steun en begrip van de andere Docwerkers en mijn begeleiders, wat me heel erg hielp om door te zetten. Ik ben trots op wat ik neer heb weten te zetten en ook trots dat ik nu even de tijd neem om uit te rusten.
Wat was je hoogtepunt, wat was het bijzonderste tijdens deze ervaring?
Elke draaidag had ik wel een moment dat ik even stilstond en me realiseerde hoe bijzonder het eigenlijk is wat ik doe. En dat ik in korte tijd die hele draaidag weer heb weten te plannen! De twee mooiste realisatie momenten kwamen tijdens mijn laatste twee films. Voor Resounding Voices mocht ik samen met mede Docwerker Sammie Leermakers een optreden van Roosmarijn komen filmen. Ik zat in het publiek te luisteren naar haar prachtige muziek en dit raakte mij persoonlijk heel erg. Ik dacht na over hoe mooi het was dat Roosmarijn zo open was en mij zo dichtbij al haar emoties liet komen tijdens onze draaidagen, terwijl we elkaar pas net kenden. Het maken van een documentaire over iemand brengt een bepaalde soort connectie met zich mee die heel uniek is.
Voor mijn vierde film Ibtissam had ik geregeld dat we in een lege theaterzaal in het Chassé Theater in Breda mochten filmen. Deze draaidag vond ik echt geweldig; de beelden waren prachtig en zowel Stryder als de danseres Roshanak gaven beiden bij elke take opnieuw een prachtige performance met hun hele hart. Het was een perfecte draaidag en ik kon alleen maar denken ‘Wat super vet dat dit gewoon is wat ik doe!’. Al met al is mijn ervaring bij Docwerk een fantastische leerschool geweest voor mij als beginnend filmmaker en heb ik enorm genoten van alle projecten die ik heb mogen maken!
DOCWERK
Binnen werkervaringsplek DOCWERK maken zes jonge afgestudeerde film- en mediamakers gedurende vijf maanden content voor kunst- en cultuurprogramma Art Dept., wat wordt uitgezonden op NPO 2 Extra in samenwerking met de NTR.
Docwerk
in Den Bosch