Tijdens een zomerbaantje als thuishulp, raakt de jonge filmmaker Guido Hendrikx gefascineerd door Peter Oud, die al twee jaar niet buiten is geweest. Peter geeft hem altijd hetzelfde boodschappenlijstje mee: "Zes pakjes zware shag, drie treetjes bier, één ham, één kaas." Debuterend regisseur Hendrikx laat op extreem persoonlijke, confronterende wijze zien hoe Peters leven de afgrond inglijdt. Hij loopt op zijn laatste benen. Hendrikx zag in hem een Sisyphus, zoals Albert Camus die in zijn essay De Mythe van Sisyphus beschreef. Camus eindigde met de zin: "We moeten ons Sisyphus als een gelukkig mens voorstellen." Omdat", volgens Camus, "de strijd om boven te komen, op zichzelf voldoende is om het hart van een mens te vervullen." Was de man die enorme hoeveelheden alcohol verstouwde, altijd de deur op dezelfde wijze opende en altijd dezelfde grappen vertelde, misschien niet zo ongelukkig als hij lijkt? Peter liet zich filmen in de meest ongemakkelijke situaties, die achteraf gezien zijn laatste tekenen van leven zouden zijn. "Het zou mooi zijn als mensen konden zien dat er mensen leven zoals ik", zei Peter tegen de filmmaker. Hij overleed in februari 2010.